Overal waar je kijkt, luistert of leest vind je aanwijzingen over hoe je gelukkig kunt leven. Zelf heb ik altijd fanatiek gezocht in de literatuur, film, filosofie en muziek naar die ene gouden tip om mijn leven rijker en gelukkiger te maken. En heus: die speurtocht heeft me goed geholpen om te begrijpen wat er voor nodig is om een gelukkig leven te leiden. Maar waarom voelde ik me dan niet gelukkig?
Een diepe crisis in mijn leven was er voor nodig om voor het eerst hulp te zoeken. Ik kwam bij Jan terecht en hij heeft voor een grote ommekeer in mijn leven gezorgd. Hij leerde me dingen die ik eigenlijk altijd al geweten had:
Doe niet altijd alles alleen, maar probeer het samen te doen.
Zoek niet naar allerlei verklaringen die je nare gevoel rechtvaardigen, maar steek liever energie in het kwijtraken van die gevoelens.
Wijt de situatie waarin je verkeert niet alleen maar aan anderen.
Besef dat je zelf ook een rol kunt spelen om je eigen situatie te veranderen.
Ik wist het allemaal, maar wat ik nooit beseft had was dit: je kunt jezelf niet gelukkig denken. Al ben je nog zo’n grotere slimmerik, voor geluk is iets anders nodig dan een hoog IQ. Jan liet me voor het eerst weer voelen. Ik leerde voelen wat het is om alles alleen te doen en hoe het kan voelen als je het samen doet. Hij leerde me voelen wat het met me doet om voortdurend mijn emoties te verstoppen en hoe fijn het is om met een open houding de wereld in te stappen. En natuurlijk is dat soms ook eng en spannend, maar ik begon weer te bruisen zoals ik dat al sinds mijn vroege jeugd niet meer had gedaan.
Graag zou ik hier opschrijven hoe Jan het precies voor elkaar gekregen heeft. Hoe hij me uit mijn hoofd gehaald heeft en me mijn hart heeft laten volgen. Maar helaas laat zich dit niet opschrijven. Je moet het ondergaan. Ik kan alleen maar zeggen: probeer het gewoon. Je gaat er geen spijt van krijgen.